“ก่อนอรุณจะรุ่ง คือ ความมืด แต่ความมืดนั้นจะหมดไป...ด้วยแสงแห่งอรุณ” อำพล (ยุทธพิชัย ชาญเลขา ) และ อรดี (กมลชนก เขมะโยธิน) เป็นพ่อแม่ที่รักลูกมาก ลูก 3 คนคือ อรุณฉาย (แพรวา ณิชาภัทร) ลูกสาววัยสิบเจ็ด อโณทัย (ด.ช.ธนพัชญ์ จันทศร ) 5 ขวบและ อุษาแสง 3 ขวบ สองสามีภรรยาต้องทำงานนอกบ้านเพื่อหาเลี้ยงปากท้อง เนื่องจากไม่ได้มีฐานะร่ำรวย จึงให้ บัว (ดลยา รัตนธาดา) ญาติห่าง ๆ มาช่วยเลี้ยง นอกจากนี้ คุณยายเอื้อน (เดือนเต็ม สาลิตุล) มารดาของอรดีก็ยังเป็นหูเป็นตาให้ ส่วนอุษาแสงนั้นก็มี อำภา (อําภา ภูษิต) พี่สาวของอำพลที่เป็นเศรษฐีนีรับไปดูแล พอช่วยแบ่งเบาภาระลงไปได้บ้าง วันที่เกิดเรื่องไม่มีใครอยู่บ้านนอกจากอรุณฉายที่ดูหนังสือเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย เธอไม่ค่อยสบายจากการไปเล่นน้ำตกกับเพื่อน ๆ เมื่อวันก่อน จึงหน้ามืดหมดสติล้มลง อำพลกลับมาพบพอดีจึงอุ้มลูกสาวขึ้นไปนอนบนเตียง เมื่ออรดีกลับบ้านค่ำวันนั้น เธอขึ้นไปหาลูกบนห้องพบว่าอรุณฉายนั่งนิ่ง สีหน้าซีดขาวเหมือนรูปปั้น จนอรดีใจหาย ด้วยแรงสังหรณ์ประหลาดที่วาบขึ้นมาในใจ เมื่อถามว่าเป็นอะไร อรุณฉายตอบด้วยเสียงที่อรดีไม่มีวันลืมถึงความเจ็บล้ำลึกในน้ำเสียงสั่นสะท้านนั้นว่า “พ่อข่มขืนหนู” !!! อรดีไปแจ้งความ ตำรวจมาจับอำพล คดีดำเนินไปตามกฎหมาย อำพลติดคุก อรดีไปขอตัวอุษาแสงคืนจากอำภา แต่อำภากลับพาอุษาแสงหนีไปต่างประเทศ อรดีจนปัญญาที่จะตาม เธอขายข้าวของที่มีพาแม่และลูกอีกสองคนเดินทางออกจากจังหวัดไป อย่างไม่มีวันหันหลังกลับไปอีก