เรื่องย่อ : บอกเล่าความสัมพันธ์เสน่หาสุนทรีย์ของชายวัย 70 ที่มีต่อเด็กสาวรุ่นหลานวัย 17 นำไปสู่เรื่องราวสะท้อนจิต รัก โลภ โกรธ เกลียด อิจฉาของวังวนชีวิตมนุษย์ รื่องราวเกิดขึ้นเมื่ออึนคโยหลบเข้ามาแอบงีบที่เก้าอี้โยกในบ้านสงบร่มรื่นของอาจารย์จอคโย พออาจารย์รู้ว่าเธอต้องการหารายได้พิเศษจึงให้ซอจีอูชวนมาทำงานบ้านให้ ซึ่งอึนคโยก็ทำงานได้ดี ขยันขันแข็ง แต่เพราะเธอเป็นเด็กวัยรุ่นตามสมัยนิยม นุ่งสั้น เสื้อรัดติ้ว อากัปกิริยาไม่ค่อยสำรวม เข้าถึงเนื้อถึงตัวง่ายๆ บ่อยครั้งจึงเหมือนการโปรยเสน่ห์สาวรุ่นใส่อาจารย์จอคโยแบบไม่ได้ตั้งใจ เพราะลึกๆเธอรู้สึกสบายใจและรักอาจารย์จอคโยเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ เธอเรียกเขาว่า ‘คุณตา’ เสมอแต่อาจารย์จอคโยสิ แม้สังขารไม่ได้เอื้อแล้วแต่ใจก็ยังแอบหวั่นไหวไปบ้าง เขาต้องมนต์เสน่ห์ความไร้เดียงสา ผิวขาวหน้าใส และเอ็นดูความช่างจำนรรจาของอึนคโย ที่แสดงให้เห็นแววว่าเธอเป็นเด็กฉลาด มีความละเอียดอ่อนในจิตใจ มักใส่ใจถามถึงงานกวี และมีแววเข้าถึงความลึกซึ้งของงานประพันธ์ได้ จึงกลายเป็นความถูกชะตา ทำให้พฤติกรรมหรือรสนิยมการใช้ชีวิตหลายอย่างของอาจารย์เริ่มละลายคล้อยตามอึนคโยไปโดยไม่รู้ตัว เช่น อาหารการกิน การสักเฮนนา ชีวิตดูมีสีสันขึ้นต่างจากการอยู่กับซอจีอูผู้หยาบกระด้าง ลึกลงไปกว่านั้น ในจิตใจของอาจารย์จอคโยที่หลงใหลอึนคโยเยี่ยงหญิงสาว เขาปลดปล่อยมันออกในความฝัน บรรเลงบทรักวาบหวิว เคลิบเคลิ้มสวยงาม และถ่ายทอดจินตนาการนั้นลงเป็นงานเขียนที่มีคุณค่างดงามในเชิงวรรณกรรม ชื่อเรื่องว่า ‘อึนคโย’ เก็บซ่อนไว้เป็นสมบัติความสุขทางใจที่สามารถครอบครองไว้ไม่เดือดร้อนใคร